Kensonic Accuphase C-200 en P-300 vóór- en eindversterker set ter reparatie.
Deze Accuphase set was de eerste High-End audioset van het merk Accuphase. Het bedrijf Kensonic Accuphase had alle beschikbare techniek tevoorschijn gehaald met als doel de beste vóór- en eindversterker ter wereld te produceren.
De hier getoonde C-200 is een MK2 versie. Hij heeft enkele aanpassingen en verweringen t.o.v. de eerste versie. Zo is de mono uitgang verdwenen en zijn er wat componenten gewisseld en toegevoegd. Met 15Kg is deze vóórversterker een zwaargewicht. Deels komt dit door de zware behuizing, deels door de metalen beschermkappen in de versterker en deels door de hoogwaardige componenten. Een grote trafo, meerdere grote elco’s en diverse zwaar uitgevoerde schakelaars.
Eenmaal open is het een juweeltje om te zien. De zwarte beschermkappen voorkomen dat er stof bij de printplaten terecht kan komen. Deze C-200 heeft zeker enkele jaren staan stofhappen zoals te zien is aan alle vuil en stof op de knoppen en de achterkant. Na de beschermplaten te hebben verwijderd is er een prachtig, met insteekprinten opgebouwde, binnenkant zichtbaar. Zeer stevige connectoren houden de printplaten in hun grip. Het betreft hier: Twee phono printen, één Tone print, twee versterker printen, één hoofdtelefoon versterker printplaat en een voedingsprint.
Alle printplaten zijn stuk voor stuk voorzien van zeer hoogwaardige ELNA condensatoren. Na meer dan 50 jaar is hun waarde nog steeds binnen de norm. Duidelijk dat hier niet op is bezuinigd. Ook de diverse (koppel) condensatoren zijn van Elna en van hoogwaardige kwaliteit.
De printplaten lijken ook allemaal uit de Elna fabriek te zijn gekomen. Zo hoogwaardig de Elna condensatoren zijn, zo slecht ogen de Elna printplaten. Vrijwel alle soldeerverbindingen ogen broos en zijn voorzien van kraters. Opnieuw solderen geeft geen bevredigend resultaat. De printbanen zijn ter hoogte van de componenten in de meeste gevallen zwaar geoxideerd. Soldeertin verwijderen, grindbanen schoonmaken met IPA en daarna soldeerflux lijkt de enige oplossing te zijn voor een goede soldeerverbinding. Echter: Ondanks de ogenschijnlijk slechte soldeerverbindingen meet ik nergens een hoge overgangsweerstand. Op één of andere manier zijn deze verbindingen dus toch nog goed.
Zou het mijn eigen versterker zijn, dan zou ik alle componenten uitzonderen en alle printplaten ultrasoon reinigen.
De voedingsprint heeft het zwaar gehad en toont diverse donker verkleurde plekken. Ook de weerstanden R2 en R3 hebben hun beste tijd gehad. De buitenkant is al afgebladderd.
Het grootste probleem bleek echter de hoeveelheid vuil en stof in de schakelaars en potmeters. Na deze uitvoerig te hebben gereinigd met Deoxit waren ze weer schoon en werkzaam. Helaas werkte de versterker na alle schoonmaak, opnieuw solderen en weerstand wissels nog steeds niet lekker. Wat bleek: Zowel de input- als output cinch connectoren waren dusdanig geoxideerd dat er een extreem hoge overgangsweerstand was. Na veelvuldig reinigen met Deoxit zijn ze weer als nieuw (nou ja, de overgangsweerstand is weer lager dan 1).
De behuizing had ook wat aandacht nodig. Alle aluminium knoppen zijn ultrasoon gereinigd. De letters op het front zijn er niet opgeplakt maar ze zijn. Erin gefreesd. Erg mooi om te zien. De achterkant kon ook een schoonmaakbeurt gebruiken en de netspanningsselector is van 220V naar 240V omgezet.
Na deze grote schoonmaak en reparatie komt er weer geluid uit de Accuphase C-200 mk2.
Om deze C-200 goed te kunnen beoordelen moet eerst de P-300 eindversterker nagekeken worden. Ik verwacht de zelfde problemen van stof en vuil aan te treffen. Ook de Accuphase P-300 is voorzien van diverse schakelaars, potmeters en connectoren.
Hoe klinkt deze Accuphase C-200 vóórversterker?
Tja, dan moet ik eerst de P-300 eindversterker nakijken om een goed oordeel te kunnen vellen. Dus voor meer info ga je nu naar het P-300 verslag.
