Mijn droom was altijd om deze prachtige bandrecorder, de Akai GX-77, een keer te mogen beluisteren. Op een hele mooie manier kwam ik in het bezit van dit icoon en had kon ik eraan sleutelen. Gelukkig bleken de klachten erg beperkt en was het plaatsen van nieuwe snaren het belangrijkste.
De machine is geheel schoongemaakt en staat nu te glimmen van trots. De eerste banden zijn reeds beluisterd en het klinkt zoals verwacht.
Maar wat verwacht je nu van een bandrecorder uit 1982. Een bandrecorder uit de stal van Akai. Akai had een aanzienlijke naam opgebouwd op het gebied van bandrecorders voor thuisgebruik. Mooi gebouwde, degelijke bandrecorders met betrouwbare techniek. Ik heb twee Akai bandrecorders mogen onderhouden en beluisteren ( GX-215D en de GX-630db ). Daarnaast ook enkele Philips en Teac machines geprobeerd te repareren.
De bouwkwaliteit van de Akai vindt ik een klasse hoger dan de Philips. De Akai recorders vallen op door hun degelijke metalen behuizing, stevig mechaniek, overzichtelijke opbouw.
Door de ervaring met de GX-215 en GX-630 was ik erg benieuwd naar de GX-77. Deze machine oogt heel anders dan zijn broertjes. Modern, compact en “digitaal”. Draai je de GX-77 om dan ga je terug in de tijd. De bruine hardboard plaat doet afbreuk aan zijn imago. Alsof de ontwerpafdeling bij Akai al hun geld hadden gestoken in de voorkant en er achter kwamen dat er ook wat op de achterkant geschroefd moest worden.
Als je deze, met 5 schroeven bevestigde, achterkant verwijderd tref je toch een mooie metalen opbouw aan. De boven- en onderpanelen zijn eenvoudig te verwijderen waardoor je de gehele machine kan bekijken. Vanwege het compacte uiterlijk is niet alles even makkelijk te bereiken maar na wat schroefwerk kom je al snel bij de binnenkant van het loopwerk. De gebruikte elektronica oogt goed en er lijkt niet te zijn bezuinigd op onderdelen.
De voorkant van de GX-77 is eveneens vrij eenvoudig open te schroeven. De behuizing rondom de schakelaars en potmeters is helaas van kunststof en oogt dus wat plastic. Ook het middengedeelte met het klepje is van kunststof. Op één of andere manier oogt dit weer hoogwaardiger. De twee afdekplaten rondom de pandhouders (reels) zijn van aluminium en stevig bevestigd.
De band inleg is een verhaal op zich. Wat een prachtige manier om de band tegen de koppen te laten lopen. Spoelen plaatsen, band afrollen en onderlangs laten lopen. Zeer eenvoudig en snel. Als de tape vast zit op de spoel is het een kwestie van “play” en genieten van de band inleg. De tape wordt door een roller mee omhoog genomen en daardoor tegen de koppen gedrukt. Een prachtig schouwspel maar waarschijnlijk ook storingsgevoelig. Gelukkig werkt deze inleg bij deze machine goed en is het iedere keer weer genieten van dit stukje oude techniek.
De tape is geplaatst en klaar om te spelen. Ik heb enkele mooie maar oude Sony banden die zijn voorzien van jaren 70 en 80 muziek. Veelal opgenomen van lp en in redelijke conditie. De weergave is even wennen. Ik mis wat hoge tonen (dit heeft met de banden en opnames te maken) maar de rest klinkt erg muzikaal. Duidelijke links-rechts scheiding.
Ik heb inmiddels een nieuwe RTM LPR 90 band binnen om wat test opnames mee te maken.
Verbeterpunten:
- Bij het snel vóór- of achteruit spoelen hebben de spoelmotoren soms wat weinig kracht. Dit is een bekend probleem en er zijn inmiddels meerdere oplossingen voor te vinden.
- Condensatoren nakijken en waar nodig vervangen.
- Met referentie banden deze GX-77 afstellen.
- Afstandbediening maken voor aansluiting op de achterzijde.
Wordt vervolgt…
